37. Por ai të cilin Perëndia e ngjalli, nuk u kalb.
38. Prandaj, dijeni mirë, o vëllezër, se përmes këtij njeriu juve ju shpallet falja e të gjitha mëkateve, prej të cilave nuk mund të bëheshit të drejtë sipas ligjit të Moisiut.
39. Përmes Jezuit bëhen të drejtë të gjithë ata që besojnë.
40. Ruhuni, pra, që të mos ju ndodhë juve ajo që thanë profetët:
41. Shikoni o përbuzës, mrekullohuni e zhdukuni sepse unë do të bëj një vepër të tillë në ditët tuaja,vepër që nuk do ta besonit kurrë, edhe po t’ua thoshte dikush».
42. Kur Pali e Barnaba po dilnin, populli iu lut që t’u flisnin përsëri për këto gjëra të shtunën tjetër.
43. Kur u shpërndanë prej sinagogës, shumë nga judenjtë dhe nga ata që ishin kthyer në besimin e judenjve shkuan pas Palit e Barnabës, të cilët u folën e i porositën që të vazhdonin të qëndronin të fortë në hirin e Perëndisë.
44. Të shtunën tjetër u mblodh gati tërë qyteti për të dëgjuar fjalën e Zotit.
45. Po kur judenjtë i panë turmat, u mbushën me smirë dhe duke thënë fjalë fyese, kundërshtonin ato që thoshte Pali.
46. Atëherë Pali e Barnaba folën me guxim:«Ishte e nevojshme që fjala e Perëndisë t’ju shpallej juve më parë. Meqë ju po e hidhni poshtë atë dhe nuk e çmoni veten të denjë për jetën e amshuar, tani ne do t’u drejtohemi kombeve pagane.
47. Në të vërtetë Zoti na ka urdhëruar kështu: Të kam caktuar të jesh dritë për kombet që të çosh shpëtimin deri në skajet e dheut».
48. Kur e dëgjuan këtë, paganët u gëzuan dhe përlëvduan fjalën e Zotit. Ata që ishin caktuar për jetën e amshuar, besuan në Jezuin.
49. Kështu fjala e Zotit përhapej në mbarë atë krahinë.
50. Por judenjtë nxitën gratë e shoqërisë së lartë, që ishin të përkushtuara ndaj Perëndisë, si dhe parinë e qytetit, dhe kurdisën një përndjekje kundër Palit e Barnabës e i dëbuan nga krahina e tyre.
51. Atëherë ata shkundën pluhurin nga këmbët si shenjë kundër tyre dhe shkuan në Ikon.
52. Dishepujt ishin të mbushur plot me gëzim e me Shpirtin e Shenjtë.