15. Sepse Shpirti që keni marrë, nuk është një shpirt që ju bën skllevër për të pasur sërish frikë, por keni marrë Shpirtin e Shenjtë, që ju bën bij të Perëndisë, nëpërmjet të cilit thërrasim: Abba, o Atë!
16. Ky Shpirt i Shenjtë dëshmon me shpirtin tonë se jemi bij të Perëndisë.
17. Nëse jemi bij, jemi edhe trashëgimtarë; trashëgimtarë të Perëndisë si dhe bashkëtrashëgimtarë të Krishtit, sepse, nëse vuajmë bashkë me të, edhe do të përlëvdohemi bashkë me të.
18. Unë mendoj se vuajtjet e kohës së tanishme as nuk ia vlen të krahasohen me lavdinë që do të na zbulohet në të ardhmen.
19. Gjithçka e krijuar nga Perëndia pret me padurim që ai të shfaqë bijtë e tij.
20. Në të vërtetë, gjithçka e krijuar iu nënshtrua prishjes jo me vullnetin e vet, po për shkak të atij që e nënshtroi. Megjithatë ka shpresë
21. se gjithçka e krijuar do të çlirohet nga robëria e kalbjes për të hyrë në lirinë e lavdisë së bijve të Perëndisë.
22. Ne e dimë se deri tani gjithçka e krijuar rënkon dhe vuan bashkë me ne si një grua në dhimbjet e lindjes;
23. dhe jo vetëm gjithçka e krijuar, por edhe vetë ne që i kemi marrë frytet e para të Shpirtit të Shenjtë rënkojmë përbrenda vetes, duke pritur me padurim birësimin dhe shpengimin e trupave tanë.
24. Sepse u shpëtuam me anë të shpresës, por shpresa që shihet nuk është shpresë. Përse duhet ta shpresojë njeriu atë që sheh?
25. Por nëse shpresojmë atë që nuk e shohim, atëherë e presim me durim.