13. Dhe u tha: «Shkrimi i shenjtë thotë: Shtëpia ime do të quhet shtëpi lutjeje,por ju e keni bërë shpellë kusarësh».
14. Kur ishte në tempull, Jezuit i çonin të verbërit e të çalët dhe ai i shëronte.
15. Por kryepriftërinjtë e skribët, kur panë mrekullitë që bëri dhe fëmijët që thërrisnin në tempull: «Hosana Birit të Davidit!», u zemëruan
16. dhe i thanë: «A e dëgjon çfarë thonë këta?».Jezui u tha: «Po. A nuk e keni lexuar ndonjëherë: Nga goja e fëmijëve dhe e foshnjave more lavdi?».
17. Pastaj ai u largua e shkoi jashtë qytetit, në Betani, ku kaloi natën.
18. Në mëngjes herët, ndërsa po kthehej në qytet, Jezuin e mori uria.
19. Ai pa një fik ndanë rrugës, iu afrua, por nuk gjeti asgjë përveç gjetheve. Atëherë i tha fikut: «Mos dhënsh më kurrë fryt!». Dhe fiku u tha në çast.
20. Kur dishepujt e panë këtë gjë, u çuditën dhe pyetën: «Si u tha kaq shpejt fiku?».