5. Natë e ditë rrinte nëpër varre e nëpër male, duke bërtitur dhe duke e goditur veten me gurë.
6. Kur e pa Jezuin nga larg, ai vrapoi, ra në gjunjë para tij
7. dhe thirri me zë të lartë: «Çfarë ke me mua, o Jezu, Biri i Perëndisë më të lartë? Të përbej për Perëndinë, mos më mundo!».
8. Jezui i tha: «Shpirt i ndyrë, dil nga ky njeri!».
9. Dhe e pyeti: «Si e ke emrin?». Ai iu përgjigj: «Emri im është Legjion, sepse jemi shumë».
10. Dhe djalli i lutej shumë Jezuit që të mos e dëbonte jashtë atij vendi.
11. Aty pranë malit gjendej një tufë e madhe derrash që po kullosnin.
12. Shpirtrat e ndyrë iu lutën Jezuit e i thanë: «Na dërgo të hyjmë te derrat!».