5. Pastaj u tha: «Biri i njeriut është Zot i së shtunës».
6. Një të shtunë tjetër Jezui hyri në një sinagogë dhe filloi të mësonte njerëzit. Aty gjendej një njeri që e kishte dorën e djathtë të tharë.
7. Skribët dhe farisenjtë e vëzhgonin me kujdes Jezuin për të parë nëse do të shëronte të shtunën, që të gjenin një shkak për ta paditur.
8. Jezui, edhe pse e dinte se çfarë mendonin ata, i tha njeriut që e kishte dorën të tharë: «Ngrihu e qëndro në mes!». Dhe ai u ngrit.
9. Pastaj u tha atyre: «Po ju pyes: a është e lejueshme të bësh mirë apo të bësh keq të shtunën? Të shpëtosh një jetë apo ta shkatërrosh atë?».
10. Dhe, ndërsa po i shikonte të gjithë ata që ishin përreth, i tha të sëmurit: «Shtrije dorën!». Ai e shtriu dhe dora iu shërua tërësisht.
11. Por ata u tërbuan dhe filluan të flisnin me njëri-tjetrin se çfarë mund t’i bënin Jezuit.
12. Gjatë këtyre ditëve Jezui shkoi në mal për t’u lutur dhe e gdhiu duke iu lutur Perëndisë.
13. Kur u bë ditë, i thirri dishepujt pranë vetes, zgjodhi dymbëdhjetë prej tyre dhe i quajti apostuj.
14. Këta ishin: Simoni, të cilit ia vuri emrin Pjetër, dhe vëllai i tij Andrea, Jakobi dhe Gjoni, Filipi dhe Bartolomeu,
15. Mateu dhe Thomai, Jakobi i Alfeut dhe Simoni që quhej Zelltar,