16. Atje do të kishte dashur shumë të ushqehej me lendet që hanin derrat, por askush nuk ia jepte.
17. Si erdhi në vete, tha: “Shumë nga punëtorët e tim ati kanë bukë e u tepron, ndërsa unë këtu po vdes urie.
18. Do të çohem, do të shkoj tek im atë e do t’i them: Atë, kam mëkatuar kundër qiellit dhe para teje.
19. Nuk jam më i denjë të quhem biri yt. Më mbaj si një nga punëtorët e tu.”
20. Kështu u nis e shkoi tek i ati. Por ndërsa ishte ende larg, i ati e pa dhe ndjeu dhembshuri për të. Vrapoi, e mbështolli në krahët e tij dhe e puthi.
21. Atëherë i biri i tha: “Atë, kam mëkatuar kundër qiellit dhe para teje. Nuk jam më i denjë të quhem biri yt.”
22. Por i ati u tha shërbëtorëve: “Sillni shpejt rrobën më të mirë e vishjani. Vërjani unazën në gisht e sandalet në këmbë.