59. Ditën e tetë erdhën për të rrethprerë fëmijën dhe donin t’i vinin emrin Zakaria, sipas emrit të të atit.
60. Atëherë e ëma e tij tha: «Jo, ai do të quhet Gjon».
61. Ata i thanë: «Askush nga të afërmit tuaj nuk quhet me këtë emër».
62. Atëherë e pyetën të atin me shenja se ç’emër donte t’i vinte.
63. Ai kërkoi një dërrasë, mbi të cilën shkroi: «Gjon është emri i tij». Të gjithë u mrekulluan.
64. Përnjëherë Zakarias iu hap goja dhe iu zgjidh gjuha dhe filloi të fliste duke bekuar Perëndinë.
65. Të gjithë banorët aty pranë i zuri frika dhe në mbarë krahinën malore të Judesë flitej për këto gjëra.
66. Ata që i dëgjuan këto gjëra i mbajtën në zemër dhe thanë: «Ç’do të bëhet vallë ky djalë?». Dhe dora e Zotit ishte me të.
67. Zakaria, ati i tij, u mbush me Shpirtin e Shenjtë dhe profetizoi kështu:
68. «Bekuar qoftë Zoti,Perëndia i Izraelit,se erdhi dhe shpengoi popullin e tij.
69. Ai ngriti për ne bririn e shpëtimitnë shtëpinë e Davidit,shërbëtorit të vet,
70. siç e kishte thënëme gojën e profetëve të tij të shenjtëqë prej shekujsh;
71. shpëtim nga armiqtë tanëdhe nga dora e të gjithëve atyreqë na urrejnë,
72. për të treguar mëshirë me etërit tanëdhe për t’u kujtuarpër besëlidhjen e tij të shenjtë;
73. për betimin që i bëri Abrahamit,atit tonë,për të na lejuar
74. që, pasi të na çlirontenga duart e armiqve tanë,t’i shërbenim pa frikë,