5. Në ligj Moisiu na ka urdhëruar që t’i vrasim me gurë gra të tilla. Po ti, ç’thua?».
6. Këtë e thanë për ta zënë në kurth, që të kishin për çfarë ta padisnin, por Jezui u ul dhe filloi të shkruante me gisht në tokë.
7. Meqenëse ata po vazhdonin ta pyesnin, ai u ngrit e tha: «Kush është pa mëkat ndër ju le të hedhë i pari gurin mbi të!».
8. Pastaj u ul përsëri dhe shkruante në tokë.
9. Kur e dëgjuan këtë, ata u larguan njëri pas tjetrit duke filluar nga më të moshuarit. Mbeti vetëm Jezui me gruan që qëndronte në mes.
10. Jezui u ngrit dhe i tha: «Grua, ku janë paditësit e tu? Askush nuk të dënoi?».
11. Ajo u përgjigj: «Askush, zotëri». Jezui i tha: «Atëherë as unë nuk po të dënoj. Shko dhe mos mëkato më që tani e tutje!».
12. Atëherë Jezui foli përsëri me ta dhe u tha: «Unë jam drita e botës. Kush vjen pas meje nuk do të ecë kurrë në errësirë, por do të ketë dritën e jetës».
13. Farisenjtë i thanë: «Ti po dëshmon për veten. Dëshmia jote nuk është e vërtetë».
14. Jezui u përgjigj:«Edhe nëse unë dëshmoj për veten time, dëshmia ime është e vërtetë, sepse unë e di nga kam ardhur dhe ku po shkoj, ndërsa ju nuk e dini as nga vij dhe as ku po shkoj.
15. Ju gjykoni si njerëz, ndërsa unë nuk gjykoj askënd.
16. Po edhe kur unë gjykoj, gjykimi im është i drejtë, sepse nuk jam vetëm, por jemi unë dhe Ati që më dërgoi.