31. Judenjtë që ishin me Marinë në shtëpi për ta ngushëlluar, kur panë se ajo u ngrit me nxitim dhe doli, i shkuan pas duke menduar se po shkonte te varri për të qarë atje.
32. Maria shkoi atje ku ishte Jezui dhe kur e pa, i ra ndër këmbë e i tha: «Zot, po të kishe qenë këtu, im vëlla nuk do të kishte vdekur».
33. Jezui, kur e pa se ajo dhe judenjtë që kishin ardhur me të po qanin, u prek në shpirt, u turbullua
34. dhe tha: «Ku e keni vënë?».Ata i thanë: «Zot, eja dhe shih!».
35. Jezui u përlot.
36. Atëherë judenjtë thanë: «Shih sa e donte!».
37. Por disa nga ata thoshin: «Ky që hapi sytë e të verbërit, a nuk mund të bënte që edhe Lazari të mos vdiste?».
38. Jezui u prek përsëri në shpirt dhe shkoi te varri, që ishte një shpellë me një gur në hyrje.
39. Jezui tha: «Hiqeni gurin!». Marta, motra e të vdekurit, i tha: «Zot, ai qelbet tashmë, se ka katër ditë në varr».
40. Jezui i tha: «A nuk të thashë se po të besosh do të shohësh lavdinë e Perëndisë?».