3. Falënderoj Perëndinë që e adhuroj me ndërgjegje të pastër si të parët e mi ndërsa të kujtoj ty pa pushim në lutjet e mia natë e ditë.
4. Kur kujtoj lotët e tu, kam shumë dëshirë të të shoh, që të mbushem me gëzim.
5. Më kujtohet besimi yt i sinqertë, që përpara teje e kishte Loida, gjyshja jote, dhe Eunika, nëna jote. Jam i bindur se këtë besim e ke edhe ti.
6. Për këtë arsye po të kujtoj ta mbash gjallë dhuntinë që Perëndia të dha përmes vënies së duarve të mia.
7. Perëndia nuk na dha shpirtin e frikës, por të fuqisë, të dashurisë dhe të maturisë.
8. Prandaj mos ki turp as nga dëshmia e Zotit tonë, as nga unë, i burgosuri i tij, por vuaj bashkë me mua për ungjillin, i mbështetur në fuqinë e Perëndisë.
9. Perëndia na shpëtoidhe na thirrime një thirrje të shenjtë,jo sipas veprave tona,por sipas qëllimit të tijdhe hirit që na u dhapërmes Krishtit Jezupërpara fillimit të kohëve.
10. Ky hir u bë i dukshëm tanipërmes ardhjes së Shpëtimtarit tonë,Krishtit Jezu,i cili e shfuqizoi vdekjendhe nxori në dritë jetëndhe pavdekësinë përmes ungjillit.
11. Për këtë ungjill unë u caktova predikues, apostull dhe mësues.
12. Për këtë arsye po vuaj gjithë këto gjëra. Por nuk kam turp, sepse e di kujt i kam besuar dhe jam i bindur se ai është i aftë ta ruajë thesarin që më ka besuar, deri në atë ditë.
13. Ndiqe shembullin e mësimit të drejtë, që dëgjove prej meje, me besimin dhe me dashurinë që vijnë përmes Krishtit Jezu.
14. Ruaje thesarin e mirë me ndihmën e Shpirtit të Shenjtë, që banon në ne.
15. Ti e di se të gjithë ata që janë në Azi më braktisën, ndër ta edhe Figeli dhe Hermogjeni.
16. Zoti tregoftë mëshirë për shtëpinë e Onesiforit, sepse shpesh më ngushëlloi dhe nuk pati turp nga prangat e mia.
17. Madje, kur erdhi në Romë, më kërkoi me ngulm dhe më gjeti.