12. Krerët janë varur nga duart e tyre, fytyrat e pleqve nuk janë respektuar.
13. Të rinjtë i vunë të bluajnë, të vegjlit u rrëzuan nën barrën e druve.
14. Pleqtë nuk mblidhen më te porta, të rinjtë nuk u bien më veglave të tyre.
15. Gëzimi i zemrave tona është pakësuar, vallja jonë është shndërruar në zi.
16. Kurora ka rënë nga koka jonë; mjerë ne, sepse kemi mëkatuar!
17. Prandaj u sëmur zemra jonë, për këto gjëra na janë errësuar sytë:
18. për malin e Sionit që është i shkretuar dhe në të cilin sillen dhelprat.
19. Por ti, o Zot, mbetesh për jetë, dhe froni yt brez pas brezi.
20. Pse do të na harroje për jetë dhe do të na braktisje për një kohë të gjatë?