34. Kur i vriste, ata e kërkonin dhe ktheheshin të kërkonin Perëndinë me zell.
35. Kujtoheshin që Perëndia ishte Kështjella e tyre dhe që Perëndia shumë i larti ishte Shpëtimtari i tyre.
36. Por ata e mashtronin me gojën e tyre dhe e gënjenin me gjuhën e tyre.
37. Në fakt zemra e tyre nuk ishte e qëndrueshme ndaj tij dhe ata nuk ishin besnikë ndaj besëlidhjes së tij.
38. Por ai, që është i mëshirshëm, ua fali paudhësinë e tyre dhe nuk i shkatërroi, dhe shumë herë përmbajti zemërimin e tij dhe nuk e la indinjatën e tij të shpërthejë,
39. duke mbajtur mend që ata ishin mish, një frymë që kalon dhe nuk kthehet më.
40. Sa herë provokuan indinjatën e tij në shkretëtirë dhe e hidhëruar në vetmi!
41. Po, ata iu drejtuan Perëndisë shumë herë dhe përsëri e provokuan të Shenjtin e Izraelit.
42. Nuk e kujtuan më fuqinë e tij as ditën që i kishte çliruar nga armiku,
43. kur ai kishte bërë mrekullitë e tij në Egjipt dhe në fushën e Tsoanit;
44. i kishte shndërruar lumenjtë dhe rrjedhat e ujit të egjiptasve në gjak, me qëllim që të mos pinin dot.
45. Kishte dërguar kundër tyre mizëri mizash që t'i hanin dhe bretkosa që t'i shkatërronin.