26. Ai bëri të ngrihet në qiell era e lindjes dhe në sajë të fuqisë së tij bëri të ngrihet era e jugut,
27. bëri të binin mbi ta mish si pluhuri dhe zogj si rëra e detit.
28. Bëri që këto të binin në mes të kampit të tyre, rreth çadrave të tyre.
29. Kështu ata hëngrën sa u ngopën, sepse Perëndia u kishte siguruar atyre atë që ata kishin dëshiruar.
30. Ata nuk kishin akoma kënaqur pangopësinë e tyre dhe kishin akoma ushqim në gojë,
31. kur zemërimi i Perëndisë shpërtheu kundër tyre, vrau më të fuqishmit prej tyre dhe rrëzoi më të mirët e Izraelit.
32. Megjithatë ata vazhduan të mëkatojnë dhe nuk u besuan mrekullive të tij.
33. Atëherë ai harxhoi ditët e tyre në kotësi dhe vitet e tyre në tmerre të papritura.
34. Kur i vriste, ata e kërkonin dhe ktheheshin të kërkonin Perëndinë me zell.
35. Kujtoheshin që Perëndia ishte Kështjella e tyre dhe që Perëndia shumë i larti ishte Shpëtimtari i tyre.
36. Por ata e mashtronin me gojën e tyre dhe e gënjenin me gjuhën e tyre.
37. Në fakt zemra e tyre nuk ishte e qëndrueshme ndaj tij dhe ata nuk ishin besnikë ndaj besëlidhjes së tij.
38. Por ai, që është i mëshirshëm, ua fali paudhësinë e tyre dhe nuk i shkatërroi, dhe shumë herë përmbajti zemërimin e tij dhe nuk e la indinjatën e tij të shpërthejë,
39. duke mbajtur mend që ata ishin mish, një frymë që kalon dhe nuk kthehet më.
40. Sa herë provokuan indinjatën e tij në shkretëtirë dhe e hidhëruar në vetmi!
41. Po, ata iu drejtuan Perëndisë shumë herë dhe përsëri e provokuan të Shenjtin e Izraelit.
42. Nuk e kujtuan më fuqinë e tij as ditën që i kishte çliruar nga armiku,
43. kur ai kishte bërë mrekullitë e tij në Egjipt dhe në fushën e Tsoanit;