1. Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Perëndia im, ti je jashtëzakonisht i madh; je veshur me shkëlqim dhe madhështi.
2. Ai të mbështjell me dritë si të ishte një mantel dhe i shtrin qiejt si një çadër;
3. ai ndërton mbi ujërat dhomat e tij të larta, i bën retë si qerren e tij dhe ecën mbi krahët erës.
4. I bën erërat lajmëtarë të tij dhe flakët e zjarrit shërbëtorë të tij.
5. Ai e ka krijuar tokën mbi themelet e saj; kjo nuk do të luajë kurrë përjetë.
6. Ti e kishe mbuluar me humnerë si me një rrobë; ujërat ishin ndalur mbi malet.
7. Në qortimin tënd ato ikën, në zërin e gjëmimit tënd u larguan me nxitim.
8. Dolën malet dhe luginat u ulën në vendin që ti kishe caktuar për to.
9. Ti u vure ujërave një kufi që nuk duhet ta kapërcenin; ato nuk do të kthehen më të mbulojnë tokën.
10. Ai bën që të dalin burime në luginat; ato rrjedhin midis maleve,
11. dhe u japin për të pirë tërë kafshëve të fushës; gomarët e egër shuajnë etjen e tyre.
12. Pranë tyre banojnë shpendët e qiellit; midis gjelbërimeve lartojnë këngën e tyre.
13. Nga dhomat e sipërme të tij ai u jep ujë maleve; toka ngopet me frytin e veprave të tua.
14. Ai bën që të rritet bari për bagëtinë dhe bimësia në shërbim të njeriut, duke nxjerrë nga toka ushqimin e tij,