5. Vazhdimisht, natën dhe ditën, nëpër varre e mbi male, shkonte duke bërtitur dhe duke e rrahur veten me gurë.
6. Tani kur e pa Jezusin prej së largu, ai u turr dhe ra përmbys përpara tij,
7. dhe me një britmë të madhe tha: ''Ç'ka ndërmjet mes nesh dhe teje, o Jezus, Bir i Perëndisë të shumë të lartit? Unë të përgjërohem në emrin e Perëndisë, mos më mundo!;''.
8. Sepse ai i kishte thënë: ''Frymë e ndyrë, dil prej këtij njeriu!''.
9. Atëherë Jezusi e pyeti: ''Cili është emri yt?''. Dhe ai u përgjigj duke thënë: ''Unë quhem Legjion, sepse jemi shumë''.
10. Dhe i lutej me të madhe që ai të mos i përzinte nga ajo krahinë.
11. Tani aty ishte, në brinjë të malit, një tufë e madhe derrash që kulloste.
12. Atëherë gjithë demonët e lutën duke thënë: ''Na dërgo në derrat, që të hymë në ta''.
13. Dhe Jezusi menjëherë u lejoi atyre; atëherë frymërat e ndyra mbasi dolën, hynë në derrat dhe tufa u hodh poshtë nga gremina në det; ishin afërsisht dymijë krerë, dhe u mbytën në det.