17. عيسيٰ ھنن سان گڏ جبل تان ھيٺ لھي ھڪ ميدان ۾ اچي بيٺو. سندس شاگردن جي وڏي جماعت ۽ سڄي يھوديہ، يروشلم، صور ۽ صيدا جي سامونڊي ڪناري کان گھڻا ماڻھو اچي مڙيا.
18. ھو انھيءَ لاءِ آيا تہ سندس ڳالھيون ٻڌن ۽ پنھنجين بيمارين کان شفا پائين. جيڪي ڀوتن جا ستايل ھئا سي بہ آيا ۽ شفا پاتائون.
19. سڀني ماڻھن اھا ئي پئي ڪوشش ڪئي تہ کيس ھٿ لايون، ڇالاءِجو منجھانئس قدرت پئي نڪتي ۽ سڀني کي شفا پئي بخشيائين.
20. عيسيٰ پنھنجي شاگردن ڏانھن نھاري چيو تہ”سڀاڳا آھيو اوھين، جي غريب آھيو،ڇالاءِجو خدا جي بادشاھت اوھان جي آھي.
21. سڀاڳا آھيو اوھين، جي ھاڻي بکايل آھيو،ڇالاءِجو اوھين ڍاول ٿيندا.سڀاڳا آھيو اوھين، جي ھاڻي روئو ٿا،ڇالاءِجو اوھين کلندا.
22. سڀاڳا آھيو اوھين، جڏھن ماڻھو ابنآدم جي ڪري توھان کي ڌڪاريندا، ناتا ٽوڙيندا، ڦٽ لعنت ڪندا ۽ ائين بہ چوندا تہ اوھين بڇڙا آھيو.
23. انھيءَ ڏينھن توھين سرھا ٿجو ۽ خوشيءَ مان ٽپ ڏجو، جو بھشت ۾ توھان لاءِ وڏو اجر آھي. انھن جي ابن ڏاڏن بہ نبين سان اھڙا ئي پير کنيا ھئا.
24. پر مصيبت آھي توھان لاءِ،جيڪي ھن وقت دولتمند آھيو،ڇالاءِجو اوھين آرام وٺي چڪا.