1. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.
2. Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.
3. Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.
4. Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.
5. Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.
6. Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;
7. Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.
8. Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. Sela.
9. Teraz jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.
10. Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.
11. Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.
12. Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.
13. Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.
14. Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.