7. Moje wnętrze bowiem pali straszna dolegliwość i nie ma nic zdrowego w moim ciele.
8. Jestem osłabiony i bardzo załamany, zawodzę z powodu trwogi mego serca.
9. Panie, przed tobą są wszystkie moje pragnienia i moje wzdychanie nie jest przed tobą ukryte.
10. Moje serce trzepocze, opuściła mnie siła, a światło moich oczu znikło.
11. Moi bliscy i przyjaciele stronią od moich ran, a moi krewni stoją z daleka.
12. Ci, którzy czyhają na moją duszę, zastawiają sidła, a ci, którzy pragną mego nieszczęścia, mówią przewrotnie i przez cały dzień knują podstępy.
13. Lecz ja niczym głuchy nie słyszałem i byłem jak niemy, który nie otwiera swych ust.
14. I stałem się jak człowiek, który nic nie słyszy i nie ma w ustach upomnień.
15. Ciebie bowiem, PANIE, oczekuję; ty odpowiesz, Panie, mój Boże.
16. Bo powiedziałem: Niech się nie cieszą z mojego powodu; gdy moja noga poślizgnęła się, niech nie wynoszą się nade mnie.
17. Jestem bowiem bliski upadku i moja boleść zawsze jest przede mną.
18. Wyznaję więc moją nieprawość i boleję nad swoim grzechem.