11. Mówi w swym sercu: Bóg zapomniał, zakrył swoje oblicze, nigdy nie zobaczy.
12. Powstań, PANIE Boże, podnieś swą rękę; nie zapominaj o ubogich.
13. Dlaczego niegodziwy znieważa Boga? Mówi w swym sercu: Nie będziesz się upominać.
14. Lecz ty widzisz utrapienie i patrzysz na krzywdę, aby za nie odpłacić twą ręką. Na ciebie się zdaje ubogi, ty jesteś pomocnikiem sierocie.
15. Złam ramię niegodziwego i złego, dochodź jego nieprawości, aż jej już nie będzie.
16. PAN jest Królem na wieki wieków, z jego ziemi zniknęły narody.
17. Usłyszałeś pragnienia pokornych, PANIE, utwierdzisz ich serca, nakłonisz swego ucha;
18. Aby bronić sieroty i udręczonego, aby śmiertelny człowiek nie gnębił już na ziemi.