15. Wstaje, gdy jeszcze jest noc, i daje pokarm swoim domownikom i odpowiednią porcję swym służącym.
16. Myśli o polu i kupuje je; z zarobku swych rąk sadzi winnice.
17. Przepasuje swe biodra siłą i umacnia swoje ramiona.
18. Dostrzega, że jej dorobek jest dobry, a jej pochodnia w nocy nie gaśnie.
19. Wyciąga ręce po kądziel, a dłonią chwyta wrzeciono.
20. Otwiera dłoń przed ubogim i wyciąga swe ręce do nędzarza.
21. Nie boi się śniegu dla swych domowników, bo wszyscy jej domownicy są ubrani w szkarłat.