Ewangelia Łukasza 2:14-24 Uwspółcześniona Biblia Gdańska (PUBG)

14. Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój, wobec ludzi dobra wola.

15. A gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili między sobą: Chodźmy aż do Betlejem i zobaczmy to, co się wydarzyło, a co Pan nam oznajmił.

16. Spiesząc się więc, przyszli i znaleźli Marię, Józefa i niemowlę leżące w żłobie.

17. A ujrzawszy, rozgłosili to, co zostało im powiedziane o tym dziecku.

18. A wszyscy, którzy słyszeli, dziwili się temu, co pasterze im mówili.

19. Lecz Maria zachowywała wszystkie te słowa, rozważając je w swoim sercu.

20. I wrócili pasterze, wielbiąc i chwaląc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, tak jak im zostało powiedziane.

21. A gdy minęło osiem dni i należało obrzezać dziecko, nadano mu imię Jezus, którym nazwał je anioł, zanim się poczęło w łonie.

22. Gdy też według Prawa Mojżesza minęły dni jej oczyszczenia, przynieśli go do Jerozolimy, aby stawić go przed Panem;

23. (Tak jak jest napisane w Prawie Pańskim: Każdy mężczyzna otwierający łono będzie nazywany świętym Panu);

24. I żeby złożyć ofiarę według tego, co zostało powiedziane w prawie Pańskim, parę synogarlic albo dwa gołąbki.

Ewangelia Łukasza 2