5. A teraz ty, Ojcze, uwielbij mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u ciebie, zanim powstał świat.
6. Objawiłem twoje imię ludziom, których mi dałeś ze świata. Twoimi byli i dałeś mi ich, a oni zachowali twoje słowa.
7. A teraz poznali, że wszystko, co mi dałeś, pochodzi od ciebie.
8. Dałem im bowiem słowa, które mi dałeś, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że wyszedłem od ciebie, i uwierzyli, że ty mnie posłałeś.
9. Ja proszę za nimi. Nie proszę za światem, ale za tymi, których mi dałeś, bo są twoi.
10. I wszystko moje jest twoje, a twoje jest moje i jestem uwielbiony w nich.
11. A nie jestem już na świecie, ale oni są na świecie, a ja idę do ciebie. Ojcze święty, zachowaj w twoim imieniu tych, których mi dałeś, aby byli jedno jak i my.
12. Gdy byłem z nimi na świecie, ja zachowywałem ich w twoim imieniu. Strzegłem tych, których mi dałeś, i żaden z nich nie zginął prócz syna zatracenia, żeby się wypełniło Pismo.
13. Ale teraz idę do ciebie i mówię to na świecie, aby mieli w sobie moją radość w pełni.
14. Ja dałem im twoje słowo, a świat ich znienawidził, bo nie są ze świata, jak i ja nie jestem ze świata.
15. Nie proszę, abyś zabrał ich ze świata, ale abyś zachował ich od złego.