13. Uważam bowiem za słuszne, dopóki jestem w tym namiocie, pobudzać was przez przypominanie;
14. Wiedząc, że bliskie jest zwinięcie mojego namiotu, jak mi to też objawił nasz Pan Jezus Chrystus.
15. Dołożę jednak starań, abyście po moim odejściu zawsze mieli to w pamięci.
16. Gdyż daliśmy wam poznać moc i przyjście naszego Pana Jezusa Chrystusa, nie podążając za zręcznie wymyślonymi baśniami, ale jako naoczni świadkowie jego wielkości.
17. Otrzymał on bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy doszedł go taki głos od wspaniałej chwały: To jest mój umiłowany Syn, w którym mam upodobanie.
18. I słyszeliśmy ten głos dochodzący z nieba, gdy byliśmy z nim na świętej górze.
19. Mamy też mocniejsze słowo prorockie, a wy dobrze czynicie, trzymając się go jak lampy, która świeci w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i jutrzenka nie wzejdzie w waszych sercach;
20. To przede wszystkim wiedząc, że żadne proroctwo Pisma nie podlega własnemu wykładowi.
21. Nie z ludzkiej bowiem woli przyniesione zostało kiedyś proroctwo, ale święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego.