1. A oznajmiamy wam, bracia, o łasce Bożej, która jest dana kościołom Macedonii;
2. Iż w ciężkiej próbie ucisku ich obfita radość i skrajne ubóstwo obfitowały bogactwem ich ofiarności.
3. Zaświadczam bowiem, że według możliwości, a nawet ponad możliwość okazali gotowość;
4. Z wielkim naleganiem prosząc nas, abyśmy przyjęli ten dar i ich udział w służbie na rzecz świętych.
5. A postąpili nie tylko tak, jak się spodziewaliśmy, ale samych siebie najpierw oddali Panu, a potem nam za wolą Boga.
6. Tak, że poprosiliśmy Tytusa, aby tak jak wcześniej zaczął, tak też dokończył u was tego dzieła łaski.
7. Jak więc obfitujecie we wszystko, w wiarę, w mowę, w poznanie, we wszelką pilność i w miłość waszą do nas, tak i w tym dziele łaski obfitujcie.
8. Nie mówię tego jako rozkaz, lecz abym przez zapał innych wypróbował szczerość waszej miłości.