14. Ci bowiem, których prowadzi Duch Boga, są jego dziećmi.
15. Nie staliście się przecież zastraszonymi niewolnikami Boga, lecz otrzymaliście Ducha, który uczynił was Jego dziećmi! Dzięki temu możecie zwracać się do Boga, mówiąc: „Abba, Tato!”.
16. To właśnie Duch Święty daje nam tę pewność, że naprawdę jesteśmy dziećmi Boga.
17. A skoro jesteśmy Jego dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami z Chrystusem. Bo jeśli razem z Nim cierpimy, to razem z Nim będziemy otoczeni chwałą.
18. Obecne cierpienia są jednak niczym w porównaniu z chwałą, jaka nas czeka.
19. Całe stworzenie tęskni bowiem za dniem wspaniałego objawienia się dzieci Boga.
20. Wbrew swojej woli, ale z woli Boga, doświadcza ono skutków grzechu.
21. Ma jednak nadzieję, że i ono zostanie uwolnione od przekleństwa śmierci i będzie żyć w wolności i chwale dzieci Boga.