1. Zatem my, utwierdzeni w wierze, mamy obowiązek wspierać słabych w ich zmaganiach, nie zaś myśleć tylko o sobie.
2. Każdy powinien dbać o dobro innych i wzmacniać ich duchowo.
3. Przecież i Chrystus nie dbał tylko o siebie. Czytamy bowiem:„Zniewagi tych,którzy Ciebie znieważają,spadły również na Mnie”.
4. To, co od dawna zawarte jest w Piśmie, zostało zapisane również ze względu na nas, abyśmy ucząc się cierpliwości i czerpiąc zachętę z Pisma, wzmacniali nadzieję na przyszłość.
5. Niech więc Bóg – źródło cierpliwości i zachęty – pomoże wam traktować siebie nawzajem tak, jak to robił Chrystus.
6. Wtedy wszyscy jednomyślnie będziemy wielbić Boga – Ojca naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
7. Okazujcie sobie akceptację, tak jak Chrystus okazał ją wam, oddając przez to chwałę Bogu.
8. On przyszedł do Izraela jako sługa, aby potwierdzić, że Bóg jest wierny i dotrzymuje obietnic danych przodkom.
9. Przyszedł również po to, aby poganie wielbili Boga za okazaną im miłość. Pismo mówi bowiem:„Z tego powodu poganie będą Cię wielbići śpiewać pieśni na cześć Twojego imienia”.
10. W innym zaś miejscu napisano:„Radujcie się poganierazem z Jego narodem”,
11. a także:„Chwalcie Pana, wszystkie narody,uwielbiajcie Go wszystkie ludy”.
12. Prorok Izajasz powiedział:„Przyjdzie potomek Jessego,który będzie królem nad poganami.W Nim poganie pokładać będą nadzieję”.