Mateusza 22:17-28 Słowo Życia (PSZ)

17. Powiedz nam więc, czy słusznie płacimy podatki Rzymowi, czy nie?

18. – Obłudnicy! Chcecie Mnie pogrążyć?! – powiedział Jezus, zdając sobie sprawę z ich podstępu.

19. – Pokażcie Mi najpierw monetę!Gdy Mu ją podano, zapytał:

20. – Czyją podobiznę i tytuł na niej widzicie?

21. – Cezara – odpowiedzieli.– Oddawajcie więc cezarowi to, co jego, a Bogu – co należy do Boga!

22. Ta odpowiedź tak ich zaskoczyła, że zaraz stamtąd odeszli.

23. Jeszcze tego samego dnia przyszli do Jezusa saduceusze – przedstawiciele ugrupowania nauczającego, że nie będzie zmartwychwstania.

24. – Nauczycielu! – zwrócili się do Niego. – Prawo Mojżesza naucza: „Jeśli umrze mężczyzna i nie pozostawi po sobie potomstwa, jego brat powinien ożenić się z wdową po zmarłym i mieć z nią potomstwo”.

25. Otóż żyło kiedyś u nas siedmiu braci. Najstarszy z nich ożenił się, ale wkrótce zmarł, nie pozostawiając dzieci. Wdowa została żoną młodszego brata.

26. I tak było z drugim, trzecim i resztą braci.

27. W końcu zmarła także ta kobieta.

28. Jeśli rzeczywiście umarli zmartwychwstaną, to czyją będzie wtedy żoną, skoro wszyscy bracia się z nią ożenili?

Mateusza 22