15. Tymczasem faryzeusze naradzali się, jak sprowokować Jezusa do jakiejś niefortunnej wypowiedzi. Potrzebny był im bowiem pretekst do oskarżenia Go.
16. Wysłali więc swoich ludzi oraz zwolenników Heroda z takim pytaniem:– Nauczycielu! Wiemy, że nie boisz się mówić prawdy. Nie dostosowujesz się też do opinii ludzi ani do ich oczekiwań, lecz uczciwie nauczasz prawd Bożych.
17. Powiedz nam więc, czy słusznie płacimy podatki Rzymowi, czy nie?
18. – Obłudnicy! Chcecie Mnie pogrążyć?! – powiedział Jezus, zdając sobie sprawę z ich podstępu.
19. – Pokażcie Mi najpierw monetę!Gdy Mu ją podano, zapytał:
20. – Czyją podobiznę i tytuł na niej widzicie?
21. – Cezara – odpowiedzieli.– Oddawajcie więc cezarowi to, co jego, a Bogu – co należy do Boga!
22. Ta odpowiedź tak ich zaskoczyła, że zaraz stamtąd odeszli.
23. Jeszcze tego samego dnia przyszli do Jezusa saduceusze – przedstawiciele ugrupowania nauczającego, że nie będzie zmartwychwstania.
24. – Nauczycielu! – zwrócili się do Niego. – Prawo Mojżesza naucza: „Jeśli umrze mężczyzna i nie pozostawi po sobie potomstwa, jego brat powinien ożenić się z wdową po zmarłym i mieć z nią potomstwo”.
25. Otóż żyło kiedyś u nas siedmiu braci. Najstarszy z nich ożenił się, ale wkrótce zmarł, nie pozostawiając dzieci. Wdowa została żoną młodszego brata.
26. I tak było z drugim, trzecim i resztą braci.
27. W końcu zmarła także ta kobieta.
28. Jeśli rzeczywiście umarli zmartwychwstaną, to czyją będzie wtedy żoną, skoro wszyscy bracia się z nią ożenili?
29. – Cała trudność polega na tym – odparł Jezus – że nie znacie Pisma ani mocy Bożej!
30. Po zmartwychwstaniu więzy małżeńskie nie będą obowiązywać ani tych siedmiu braci, ani kobiety, bo wszyscy pod tym względem będą podobni do aniołów.
31. Jeśli zaś chodzi o samo zmartwychwstanie, to czy nigdy nie czytaliście, że Bóg powiedział:
32. „Jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”? Przecież nie nazwałby siebie Bogiem tych, którzy już nie istnieją!!
33. Zgromadzeni, słysząc Jego odpowiedź, nie mogli wyjść z podziwu.