Łukasza 17:1-6 Słowo Życia (PSZ)

1. Innym razem rzekł Jezus do uczniów:– Zepsucie jest nieuniknione, ale marny los człowieka, który nakłania innych do grzechu!

2. Lepiej byłoby, aby przywiązano mu do szyi młyński kamień i utopiono go w morzu, niż żeby z jego powodu upadł choćby jeden z najmniejszych moich uczniów.

3. Uważajcie na siebie! – kontynuował. – Jeśli inny wierzący zgrzeszy, upomnij go, a jeśli się opamięta, okaż mu przebaczenie.

4. Nawet gdyby grzeszył przeciw tobie siedem razy dziennie, lecz za każdym razem przychodził mówiąc: „Opamiętałem się, wybacz mi!”, przebacz mu.

5. Apostołowie zwrócili się wtedy do Jezusa:– Panie, spraw, byśmy mocniej wierzyli.

6. – Gdybyście mieli wiarę choćby jak ziarnko gorczycy – odpowiedział – moglibyście powiedzieć do tego drzewa morwowego: „Wyrwij się z korzeniami i rzuć się do morza!”, a ono by was posłuchało.

Łukasza 17