Łukasza 13:4-13 Słowo Życia (PSZ)

4. A może uważacie, że tych osiemnastu, którzy ostatnio zginęli pod gruzami wieży w Siloe, było gorszymi grzesznikami niż reszta mieszkańców Jerozolimy?

5. Wiedzcie, że czeka was taki sam koniec, jeśli się nie opamiętacie.

6. Następnie opowiedział im przypowieść:– Pewien człowiek zasadził w ogrodzie drzewo figowe. Co jakiś czas sprawdzał, czy już wydało owoce, ale nigdy ich nie znajdował.

7. W końcu powiedział ogrodnikowi: „Już od trzech lat bezskutecznie szukam na tym drzewie owoców. Wytnij je. Po co marnować ziemię!”.

8. „Daj mu jeszcze jedną szansę” – poprosił ogrodnik. „Pozostaw je do przyszłego roku, a ja starannie je okopię i obłożę nawozem.

9. Może w końcu zaowocuje. Jeśli nie – każ je wyciąć”.

10. Jakiś czas później Jezus nauczał w szabat w synagodze.

11. A przebywała tam również pewna przygarbiona kobieta, która od osiemnastu lat nie mogła się wyprostować.

12. Gdy Jezus ją zobaczył, rzekł:– Kobieto, uwalniam cię od tego!

13. Gdy położył na nią ręce, natychmiast się wyprostowała i jednocześnie zaczęła wychwalać za to Boga.

Łukasza 13