47. Ten, kto należy do Boga, słucha Jego słów. Wy zaś ich nie słuchacie, bo nie jesteście Jego dziećmi.
48. – Ty Samarytaninie! – oburzyli się przywódcy. – Mieliśmy rację mówiąc, że demon odebrał ci rozum!
49. – Nie jestem opętany – odpowiedział Jezus. – Dbam o dobre imię mojego Ojca, a wy Mnie obrażacie.
50. Nie zależy Mi na tym, abyście otoczyli Mnie chwałą. Jest jednak Ktoś, komu na tym zależy. To On jest sędzią.
51. Zapewniam was: Kto jest posłuszny moim słowom, nigdy nie umrze!
52. – Teraz mamy pewność, że jesteś opanowany przez demona – odrzekli przywódcy. – Przecież nawet Abraham i najwięksi prorocy umarli, a ty twierdzisz: „Kto jest posłuszny moim słowom, nigdy nie umrze”.
53. Czy jesteś większy od naszego przodka, Abrahama? On przecież umarł, podobnie jak nasi wielcy prorocy! Za kogo ty się uważasz?!