1. Nadeszło kolejne żydowskie święto i Jezus udał się do Jerozolimy.
2. Obok Owczej Bramy znajdowała się w mieście sadzawka otoczona pięcioma krużgankami, zwana po hebrajsku Betezda.
3. Leżało tam wielu chorych – niewidomych, kalekich i sparaliżowanych.
4. A anioł Pana zstępował od czasu do czasu do sadzawki i poruszał wodę.
5. Był tam również pewien człowiek, który chorował od trzydziestu ośmiu lat.
6. Zobaczywszy go, Jezus od razu poznał, że choruje od bardzo długiego czasu. I zapytał go:– Czy chcesz wyzdrowieć?
7. – Panie, nie mam nikogo, kto by mi pomógł wejść do sadzawki, gdy anioł poruszy wodę. Zanim dojdę, ktoś inny mnie wyprzedza i doznaje uzdrowienia.
8. – Wstań, zwiń swoją matę i chodź o własnych siłach! – rzekł Jezus.
9. I człowiek ten natychmiast wyzdrowiał. Zwinął matę i zaczął chodzić. A był to akurat święty dzień szabatu.
10. Gdy żydowscy przywódcy zobaczyli go, powiedzieli:– Jest szabat! Nie wolno ci nosić maty! To wbrew przykazaniom!
11. – To człowiek, który mnie uzdrowił, powiedział: „Zwiń matę i chodź” – odrzekł uzdrowiony.
12. – Kto ośmielił się coś takiego ci rozkazać? – dociekali.
13. Uzdrowiony nie potrafił odpowiedzieć, bo Jezus zniknął w otaczającym ich tłumie.
14. Jakiś czas potem Jezus odnalazł go w świątyni i powiedział:– Wyzdrowiałeś. Teraz nie grzesz, żeby nie spotkało cię coś gorszego!
15. Wówczas człowiek ten udał się do przywódców i oznajmił im, że to Jezus go uzdrowił.
16. Wtedy oni zaczęli oskarżać Jezusa, że uczynił to w szabat.