1. Wśród faryzeuszy był pewien człowiek imieniem Nikodem, który był żydowskim przywódcą.
2. Pewnej nocy przyszedł do Jezusa i powiedział:– Nauczycielu! Wiemy, że zostałeś posłany przez Boga, bo nikt nie mógłby czynić takich cudów, jakie Ty czynisz, gdyby On go nie posłał.
3. – Zapewniam cię – rzekł Jezus – że jeśli się ktoś nie narodzi na nowo, nie ujrzy królestwa Bożego.
4. – Urodzić się na nowo? – zdumiał się Nikodem. – Będąc starcem? Czy można powtórnie wejść do łona matki i urodzić się?
5. – Jeszcze raz cię zapewniam – powtórzył Jezus – że jeśli człowiek nie narodzi się z wody i z Ducha, nie wejdzie do królestwa Bożego.
6. Kto się narodził fizycznie, żyje tylko fizycznie. Kto się jednak narodził z Ducha, żyje także duchowo!
7. Nie dziw się więc, że powiedziałem, iż trzeba się narodzić na nowo.
8. Wiatr wieje, gdzie chce. Słyszysz go, ale nie wiesz, skąd i dokąd wieje. Podobnie jest z narodzeniem z Ducha – widzisz skutki, ale nie widzisz przyczyny.
9. – Ale jak to się dzieje? – pytał dalej Nikodem.
10. – Jesteś nauczycielem narodu i nie wiesz tego? – odparł Jezus.
11. – Zapewniam cię, że mówię o tym, co dobrze znam i co sam widziałem, ale wy nie uznajecie tego.
12. Jeśli nie wierzycie w to, co mówię o sprawach ziemskich, to jak uwierzycie w to, co powiem o sprawach niebiańskich?
13. Nikt jednak nie wstąpił do nieba oprócz Mnie, Syna Człowieczego. Stamtąd bowiem przyszedłem.