Dzieje 7:11-23 Słowo Życia (PSZ)

11. Po pewnym czasie w Egipcie i w Kanaanie zapanował straszny głód. Nasi przodkowie nie mieli co jeść.

12. Gdy więc Jakub dowiedział się, że w Egipcie są jeszcze zapasy zboża, posłał tam swoich synów, aby kupili je.

13. Gdy po raz kolejny pojechali do Egiptu, Józef dał się rozpoznać braciom i przedstawił ich faraonowi.

14. Następnie posłał po swojego ojca, Jakuba, i resztę rodziny. W sumie sprowadził do Egiptu siedemdziesiąt pięć osób.

15. Jakub przybył więc do Egiptu i już tam zmarł. Pomarli też jego synowie.

16. Ich ciała przeniesiono do Sychem i pochowano w grobowcu, który Abraham kupił od synów Chamora.

17. Gdy zbliżał się czas wypełnienia Bożej obietnicy, danej Abrahamowi, liczba Izraelitów w Egipcie szybko wzrosła.

18. Wtedy właśnie rozpoczął rządy nowy władca, który nie znał Józefa i jego zasług.

19. Zaczął prześladować nasz naród i zmuszał rodziców do porzucania swoich niemowląt, powodując ich śmierć.

20. W tym właśnie czasie urodził się Mojżesz – dziecko ukochane przez Boga. Przez trzy miesiące trzymano go potajemnie w domu rodzinnym,

21. a gdy już został porzucony, znalazła go córka faraona. Zaopiekowała się nim i uczyniła swoim synem.

22. Dzięki temu Mojżesz zdobył całą wiedzę Egiptu i stał się potężny zarówno w słowach, jak i czynach.

23. Pewnego dnia, gdy miał już prawie czterdzieści lat, postanowił odwiedzić swoich rodaków – Izraelitów.

Dzieje 7