7. Postawili apostołów na środku i przesłuchiwali:– Jakim prawem i z czyjego polecenia to robiliście?
8. – Dostojni przywódcy naszego narodu! – odpowiedział Piotr, napełniony Duchem Świętym.
9. – Skoro przesłuchujecie nas dzisiaj z powodu dobrego czynu, dzięki któremu ten chory człowiek odzyskał zdrowie,
10. to wiedzcie – wy wszyscy i cały naród Izraela – że stoi on przed wami zdrowy dzięki mocy Jezusa Chrystusa z Nazaretu. Wy Go ukrzyżowaliście, ale Bóg wskrzesił Go z martwych.
11. To On jest tym, zapowiedzianym w Piśmie:„Kamieniem, odrzuconym przez budujących,który stał się kamieniem węgielnym,najważniejszym w całym budynku!”.
12. W nikim innym nie ma zbawienia! – dodał Piotr. – Bo nie dano ludziom na ziemi żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy uzyskać zbawienie.
13. Przywódcy zdumieli się na widok odwagi Piotra i Jana. Przypomnieli sobie, że są to ludzie prości oraz niewykształceni i rozpoznali, że to oni przebywali z Jezusem.
14. Jednak widok stojącego z nimi uzdrowionego człowieka zamknął im usta.
15. Polecili więc im opuścić salę obrad i naradzali się między sobą:
16. – Co z nimi zrobić? Nie możemy zaprzeczyć, że dokonali cudu. Wiedzą o tym już wszyscy mieszkańcy Jerozolimy.
17. Żeby jednak nie rozchodziło się to dalej, zabrońmy im rozmawiania z kimkolwiek o Jezusie.
18. Wezwali ich więc ponownie i zakazali im mówić i nauczać o Jezusie.
19. – Sami oceńcie, co jest słuszne w oczach Boga! Powinniśmy słuchać was czy też Jego? – odrzekli Piotr i Jan.
20. – My nie możemy przestać mówić o tym, co sami widzieliśmy i słyszeliśmy od Jezusa.
21. Ponawiając groźbę, przywódcy wypuścili ich. Nie potrafili bowiem znaleźć takiego powodu do ich ukarania, który by nie oburzył ludzi. Wszyscy bowiem oddawali Bogu chwałę za to, co uczynił.