22. Bo przecież tylko On mógł cudownie uzdrowić człowieka, który od ponad czterdziestu lat był kaleką.
23. Zaraz po uwolnieniu, Piotr i Jan poszli do innych wierzących i opowiedzieli im, co mówili najwyżsi kapłani i starsi.
24. Słysząc to, wszyscy jednomyślnie zawołali do Boga:– Panie, Stwórco nieba, ziemi, morza i wszystkiego, co istnieje!
25. Ty przez Ducha Świętego, ustami naszego przodka, króla Dawida, który był Twoim sługą, powiedziałeś:„Dlaczego wzburzyły się narody,i ludy zaczęły planować zło?
26. Ziemscy władcy zjednoczyli się do walki,a przywódcy zebrali się razem,aby wystąpić przeciw Panu i Jego Mesjaszowi”.
27. Tak właśnie stało się w tym mieście! – modlili się. – Oto król Herod i gubernator Poncjusz Piłat, wraz z Rzymianami i żydowskimi przywódcami, zjednoczyli się przeciwko Twojemu świętemu Słudze – Jezusowi, którego ustanowiłeś Mesjaszem.
28. I wypełnili wszystko to, co w swojej mocy i woli zaplanowałeś.
29. Zobacz więc, Panie, jak grożą Twoim sługom, i pozwól nam z odwagą głosić Twoje słowo,
30. gdy Ty będziesz uzdrawiał swoją mocą i w imieniu swojego świętego Sługi, Jezusa, dokonywał cudów.
31. Gdy skończyli modlitwę, budynek, w którym się zebrali, zadrżał. A wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i odważnie głosili słowo Boże.
32. Wszystkich wierzących łączyło jedno serce i jedna myśl. Nikt nie uważał tego, co posiadał, za swoją wyłączną własność, ale każdy dzielił się wszystkim z innymi.
33. Apostołowie z ogromną mocą opowiadali innym o zmartwychwstaniu Jezusa, a wszyscy wierzący doświadczali ogromnej łaski.