16. – Co z nimi zrobić? Nie możemy zaprzeczyć, że dokonali cudu. Wiedzą o tym już wszyscy mieszkańcy Jerozolimy.
17. Żeby jednak nie rozchodziło się to dalej, zabrońmy im rozmawiania z kimkolwiek o Jezusie.
18. Wezwali ich więc ponownie i zakazali im mówić i nauczać o Jezusie.
19. – Sami oceńcie, co jest słuszne w oczach Boga! Powinniśmy słuchać was czy też Jego? – odrzekli Piotr i Jan.
20. – My nie możemy przestać mówić o tym, co sami widzieliśmy i słyszeliśmy od Jezusa.
21. Ponawiając groźbę, przywódcy wypuścili ich. Nie potrafili bowiem znaleźć takiego powodu do ich ukarania, który by nie oburzył ludzi. Wszyscy bowiem oddawali Bogu chwałę za to, co uczynił.
22. Bo przecież tylko On mógł cudownie uzdrowić człowieka, który od ponad czterdziestu lat był kaleką.
23. Zaraz po uwolnieniu, Piotr i Jan poszli do innych wierzących i opowiedzieli im, co mówili najwyżsi kapłani i starsi.
24. Słysząc to, wszyscy jednomyślnie zawołali do Boga:– Panie, Stwórco nieba, ziemi, morza i wszystkiego, co istnieje!
25. Ty przez Ducha Świętego, ustami naszego przodka, króla Dawida, który był Twoim sługą, powiedziałeś:„Dlaczego wzburzyły się narody,i ludy zaczęły planować zło?