1. Gdy Piotr i Jan przemawiali do zgromadzonych, podeszli do nich kapłani, wraz z dowódcą straży świątynnej i kilkoma saduceuszami.
2. Oburzyli się słysząc, że nauczają zebranych i głoszą im zmartwychwstanie w Jezusie.
3. Aresztowali ich więc, a ponieważ był już wieczór, zamknęli w więzieniu do następnego dnia.
4. Mimo to, wielu ludzi, którzy słuchali ich słów, uwierzyło w Jezusa, zwiększając liczbę samych tylko wierzących mężczyzn do około pięciu tysięcy.
5. Następnego dnia zebrali się w Jerozolimie przełożeni, starsi i przywódcy religijni,
6. a wśród nich: Annasz – najwyższy kapłan, Kajfasz, Jan, Aleksander i wszyscy inni, spokrewnieni z najwyższym kapłanem.
7. Postawili apostołów na środku i przesłuchiwali:– Jakim prawem i z czyjego polecenia to robiliście?
8. – Dostojni przywódcy naszego narodu! – odpowiedział Piotr, napełniony Duchem Świętym.
9. – Skoro przesłuchujecie nas dzisiaj z powodu dobrego czynu, dzięki któremu ten chory człowiek odzyskał zdrowie,
10. to wiedzcie – wy wszyscy i cały naród Izraela – że stoi on przed wami zdrowy dzięki mocy Jezusa Chrystusa z Nazaretu. Wy Go ukrzyżowaliście, ale Bóg wskrzesił Go z martwych.
11. To On jest tym, zapowiedzianym w Piśmie:„Kamieniem, odrzuconym przez budujących,który stał się kamieniem węgielnym,najważniejszym w całym budynku!”.
12. W nikim innym nie ma zbawienia! – dodał Piotr. – Bo nie dano ludziom na ziemi żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy uzyskać zbawienie.
13. Przywódcy zdumieli się na widok odwagi Piotra i Jana. Przypomnieli sobie, że są to ludzie prości oraz niewykształceni i rozpoznali, że to oni przebywali z Jezusem.