31. Uważajcie więc i miejcie w pamięci te trzy lata, które spędziłem z wami, dniem i nocą pouczając każdego ze łzami w oczach.
32. Teraz powierzam was Bogu i Jego cudownemu słowu, które może was umocnić i zapewnić wam – razem ze wszystkimi świętymi – Boży dar.
33. Nigdy od nikogo nie żądałem ani pieniędzy, ani odzieży.
34. Wiecie przecież, że własnymi rękami zarabiałem na swoje utrzymanie i na potrzeby moich towarzyszy.
35. Dałem wam w ten sposób przykład, jak należy pracować i wspierać potrzebujących, pamiętając o słowach naszego Pana, który powiedział: „Dawanie przynosi więcej szczęścia niż branie”.
36. Następnie padł na kolana i modlił się z nimi.
37. Oni zaś z głośnym płaczem rzucili mu się na szyję i ucałowali go.
38. Najbardziej zasmuciła ich zapowiedź Pawła, że już nigdy go nie zobaczą. Po pożegnaniu odprowadzili go na statek.