26. Dlatego z całego serca ucieszyłem się,i moje usta napełniły się radością.Moje ciało będzie bowiem spoczywać z nadzieją!
27. Bo nie pozostawisz mojej duszy wśród umarłychi nie pozwolisz,aby ciało Twojego Świętego uległo rozkładowi.
28. Pokazałeś mi ścieżkę życia,a Twoja obecność napełnia mnie radością”.
29. Przyjaciele! – mówił Piotr. – Mogę to wam otwarcie przypomnieć, że król Dawid umarł, miał pogrzeb, a jego grób po dziś dzień się tu znajduje.
30. Był jednak prorokiem i pamiętał, że Bóg złożył mu przysięgę, obiecując królewski tron jego potomkowi.
31. Gdy więc zobaczył przyszłe zmartwychwstanie Mesjasza, przepowiedział, że nie pozostanie On w grobie, a Jego ciało nie ulegnie rozkładowi.
32. My wszyscy jesteśmy świadkami tego, że to właśnie Jezusa Bóg wskrzesił z martwych.
33. Wyróżniony przez Boga najwyższą w niebie godnością, wypełnił obietnicę Ojca i posłał Ducha Świętego. To Jego cudowne działanie teraz widzicie i słyszycie.
34. I chociaż Dawid nie był w niebie, to jednak powiedział:„Bóg rzekł do mojego Pana:Zasiądź po mojej prawej stronie,
35. dopóki nie rzucę Ci pod nogi Twoich nieprzyjaciół”.
36. Niech więc to będzie jasne dla całego Izraela – dodał Piotr – że Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście, Bóg uczynił Panem i Mesjaszem!
37. Słowa te tak wstrząsnęły słuchaczami, że zapytali Piotra i pozostałych apostołów:– Przyjaciele! Co w takim razie mamy zrobić?