42. Gdy Paweł skończył, proszono go, aby nauczał o tym również w następny szabat.
43. Po nabożeństwie wielu Żydów i pogan nawróconych na judaizm poszło razem z Pawłem i Barnabą, a ci nakłaniali ich do trwania w łasce Boga.
44. Za tydzień prawie całe miasto zebrało się, aby słuchać słowa Bożego.
45. Ale gdy żydowscy przywódcy zobaczyli tłumy ludzi, opanowała ich zazdrość i, obrzucając Pawła obelgami, zaprzeczali wszystkiemu, co mówił.
46. Wówczas on, razem z Barnabą, powiedział wprost:– To wam, w pierwszej kolejności, należało przekazać dobrą nowinę od Boga. Skoro jednak ją odrzucacie i uważacie siebie za niegodnych życia wiecznego, zaniesiemy ją poganom.
47. Pan powiedział bowiem:„Uczyniłem Cię światłem dla pogan,abyś zaniósł zbawienie aż po krańce ziemi”.
48. Słysząc to, poganie z radością przyjęli słowo i wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli w Jezusa.
49. A słowo Pana szerzyło się po całej okolicy.
50. Wówczas żydowscy przywódcy zbuntowali pobożne i wpływowe kobiety oraz władze miasta i zaczęli prześladować Pawła i Barnabę, doprowadzając do ich wypędzenia.
51. Oni jednak tylko strząsnęli z nóg tamtejszy kurz i udali się do Ikonium.
52. Uczniowie zaś, którzy pozostali w Antiochii, byli pełni radości i Ducha Świętego.