1. To prawda, że ten, kto chce być duchowym przywódcą, pragnie szlachetnego zadania.
2. Musi to być jednak człowiek bez zarzutu: wierny swojej żonie, opanowany, rozsądny, moralny, gościnny, potrafiący nauczać ludzi,
3. nie zaś pijak i awanturnik. Człowiek ten musi być łagodnie usposobiony i nieskłonny do kłótni. Nie może też być zachłanny.
4. Musi dobrze zarządzać swoim domem i mieć dobrze wychowane dzieci, które szanują rodziców.
5. Jeśli bowiem ktoś nie potrafi poradzić sobie z własną rodziną, to jak może dbać o członków kościoła?
6. Przywódca nie może być również osobą nowo nawróconą, ponieważ mógłby popaść w pychę i – tak jak diabeł – zostać potępiony przez Boga.
7. Powinien też cieszyć się dobrą opinią u ludzi spoza kościoła, aby nie był przez nich o nic oskarżany i aby nie wpadł w pułapkę diabła.
8. Również pomocnicy przywódców mają być ludźmi godnymi szacunku i nieobłudnymi. Nie mogą to być pijacy ani osoby, które za wszelką cenę chcą się wzbogacić.
9. Z czystym sumieniem mają się wiernie trzymać wiary objawionej przez Boga.
10. Zanim rozpoczną służbę, muszą najpierw pomyślnie przejść okres próby.
11. Jeśli chodzi o kobiety, to one również muszą być osobami godnymi szacunku. Nie powinny zajmować się obmawianiem innych ludzi, ale mają być opanowane i we wszystkim godne zaufania.