12. Skoro tak bardzo zależy wam na darach duchowych, to starajcie się o te, które przynoszą pożytek całemu kościołowi.
13. Niech więc ten, kto ma dar mówienia obcym językiem, prosi Boga również o dar tłumaczenia go.
14. Gdybym bowiem modlił się w niezrozumiałym języku, w duchu wprawdzie wołałbym do Boga, ale mój umysł nic by z tego nie rozumiał.
15. Jak więc powinienem się zachować? Będę się modlił i śpiewał moim duchem, ale także umysłem!
16. Jak bowiem ktoś może cieszyć się słysząc twoje uwielbienie dla Boga, skoro tego nie rozumie?
17. Ty co prawda cudownie dziękujesz Bogu, ale inni nie mają z tego żadnego pożytku.
18. Jestem wdzięczny Bogu za to, że mówię obcymi językami lepiej niż wy wszyscy.
19. W czasie wspólnych spotkań wolę jednak powiedzieć w zrozumiały sposób pięć słów, aby w ten sposób czegoś nauczyć innych wierzących, niż wypowiedzieć dziesięć tysięcy słów w jakimś niezrozumiałym języku.
20. Przyjaciele, nie bądźcie dziecinni w waszym sposobie myślenia, ale bądźcie niemowlętami w waszym stosunku do zła – bądźcie niewinni jak one. Bądźcie dojrzali w waszym myśleniu!
21. W Prawie Mojżesza czytamy:„Bóg mówi:Przemówię do mojego ludu w obcych językachi zwrócę się do nich ustami obcokrajowców,ale i tak Mnie nie posłuchają”.
22. Widzicie więc, że dar mówienia obcymi językami nie jest znakiem prowadzącym do wiary, lecz do niewiary. Dar proroctwa natomiast, prowadzi ludzi do wiary.
23. Gdybyście się więc razem spotkali i zaczęli mówić obcymi językami, a wtedy weszliby na spotkanie jacyś prości ludzie, to czy nie powiedzą, że oszaleliście?