Przypowieści Salomona 29:10-27 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

10. Ludzie żądni krwi nienawidzą uczciwego; a prawi troszczą się o jego życie.

11. Głupiec wyrzuca cały swój gniew; lecz mędrzec umie go uciszyć powolnością.

12. Kiedy władca zwraca uwagę na słowa kłamstwa – wszyscy jego słudzy stają się niegodziwi.

13. Biedny i wyzyskiwacz się stykają; oczy obydwu oświeca WIEKUISTY.

14. Król, który biednym wiernie wymierza sprawiedliwość – tego tron ostoi się na długi czas.

15. Rózga i napomnienie daje mądrość, a rozpasany chłopiec hańbi swoją matkę.

16. Kiedy mnożą się niegodziwi – mnoży się występek; lecz sprawiedliwi ujrzą ich upadek.

17. Karć twojego syna, a użyczy ci pokoju oraz da rozkosz twojej duszy.

18. Lud rozprzęga się w braku proroctwa; ale szczęśliwy ten, co przestrzega Prawa.

19. Sługa nie daje się poprawić słowami, bo chociaż je zrozumie – nie zastosuje się do nich.

20. Jeśli zobaczysz człowieka porywczego w swych słowach – oto więcej nadziei dla głupca, niż dla niego.

21. Jeśli ktoś rozpieszcza od młodości swojego sługę – to ten stanie się ostatecznie darmozjadem.

22. Człowiek pochopny do gniewu wznieca swary, a zapalczywy dopuszcza się wielu występków.

23. Duma człowieka go poniży, lecz pokorny dostąpi chwały.

24. Kto otrzymuje udział od złodzieja – nienawidzi własnego życia; słyszy on klątwę – ale go nie wyjawia.

25. Strach przed ludźmi prowadzi do zguby; lecz kto zaufał WIEKUISTEMU – ten znajdzie obronę.

26. Wielu szuka oblicza władcy, ale sąd każdego przychodzi od WIEKUISTEGO.

27. Zgrozą dla sprawiedliwych jest człowiek bezprawia, a zgrozą dla niegodziwca – ten, który postępuje poprawnie.

Przypowieści Salomona 29