Przypowieści Salomona 16:21-30 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

21. Kto posiada mądre serce – zyskuje miano rozumnego; lecz naukę krzewi słodycz ust.

22. Rozum dla tego, który go posiada jest zdrojem życia; a karcenie głupców jest głupotą.

23. Serce mędrca czyni rozumnymi jego usta i mnoży naukę na jego wargach.

24. Wdzięczne mowy są samospływajacym miodem, słodyczą dla ducha i pokrzepieniem dla kości.

25. Niejedna droga wydaje się człowiekowi prostą; jednak jej koniec prowadzi do śmierci.

26. Głód robotnika pobudza go do pracy; przynaglają go jego własne usta.

27. Nikczemny człowiek kopie nieszczęście, a na jego gębie jak gdyby pałający ogień.

28. Człowiek przewrotny wznieca swary, a plotkarz rozłącza zażyłych przyjaciół.

29. Okrutny człowiek uwodzi własnego towarzysza i prowadzi go na niedobrą drogę.

30. Przymruża oczy, by obmyślić oszustwo; a gdy przygryzie wargi, już spełnił niecność.

Przypowieści Salomona 16