2. Język mędrców zdobi wiedza, a usta głupców tryskają niedorzecznością.
3. Na każdym miejscu są oczy WIEKUISTEGO, spoglądają na złe i dobre.
4. Łagodność języka należy do drzewa Życia, a w nim przewrotność zadaje rany duchowi.
5. Głupiec gardzi napominaniem ojca, a kto zwraca uwagę na przestrogę – nabierze rozumu.
6. W domu sprawiedliwego jest wiele zapasów; a w dorobku niegodziwca panuje zamieszanie.
7. Usta mędrców rozsiewają wiedzę, a serce głupców – nieprawdę.
8. Ofiara niegodziwych jest ohydą dla WIEKUISTEGO, a modlitwa prawych Jego upodobaniem.
9. Droga niegodziwego jest ohydą dla WIEKUISTEGO, ale miłuje tego, co się ugania za sprawiedliwością.
10. Surowa kaźń spotyka tego, kto opuszcza prawdziwą drogę; kto nienawidzi napomnienia – musi zginąć.
11. Kraina Umarłych i zatracenie są otwarte przed WIEKUISTYM; o ileż bardziej ludzkie serca.
12. Szyderca nie lubi, by go napominano oraz nie bywa u mędrców.
13. Wesołe serce wypogadza oblicze, a w strapieniu serca i duch znękany.
14. Serce rozumnego szuka wiedzy, a oblicza kpiarzy karmią się głupotą.
15. Wszystkie dni biednego są smutne; ale kto jest właściwego usposobienia, ma ustawiczne wesele.
16. Lepsza odrobina w bojaźni WIEKUISTEGO, niż wielki skarb, a przy tym niepokój.
17. Lepsza porcja jarzyny i do tego miłość, niż utuczony byk, a przy tym nienawiść.
18. Zapalczywy człowiek wszczyna swary, a pobłażliwy uśmierza zwadę.
19. Droga opieszałego jest jak cierniowy płot, a ścieżka prawych jest równa.