11. Kraina Umarłych i zatracenie są otwarte przed WIEKUISTYM; o ileż bardziej ludzkie serca.
12. Szyderca nie lubi, by go napominano oraz nie bywa u mędrców.
13. Wesołe serce wypogadza oblicze, a w strapieniu serca i duch znękany.
14. Serce rozumnego szuka wiedzy, a oblicza kpiarzy karmią się głupotą.
15. Wszystkie dni biednego są smutne; ale kto jest właściwego usposobienia, ma ustawiczne wesele.
16. Lepsza odrobina w bojaźni WIEKUISTEGO, niż wielki skarb, a przy tym niepokój.
17. Lepsza porcja jarzyny i do tego miłość, niż utuczony byk, a przy tym nienawiść.
18. Zapalczywy człowiek wszczyna swary, a pobłażliwy uśmierza zwadę.
19. Droga opieszałego jest jak cierniowy płot, a ścieżka prawych jest równa.
20. Mądry syn jest pociechą ojca, a człek głupi lekceważy swą matkę.
21. Głupota jest radością bezmyślnego, a mąż rozważny idzie prostą drogą.
22. Gdzie brak narady, tam zamysły spełzają na niczym; ale ostoją się tam, gdzie dużo doradców.
23. Człowiek się cieszy z odpowiedzi swych ust; jak piękne jest słowo wypowiedziane we właściwym czasie.
24. Rozumnego prowadzi w górę ścieżka życia, by uniknął przepaści na nizinie.
25. WIEKUISTY zburzy dom pysznych, lecz utwierdzi granicę wdowy.
26. Ohydą dla WIEKUISTEGO są zamysły niecnego, a miłymi są dla Niego słowa czystych.
27. Kto jest chciwy nieprawych zysków, wtrąca w biedę swój dom; a będzie żył ten, kto nienawidzi łapówek.
28. Serce sprawiedliwego rozważa, co należy odpowiedzieć; lecz usta niegodziwych wylewają niecności.