Przypowieści Salomona 14:19-26 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

19. Źli muszą się ukorzyć przed cennymi, niegodziwi u bram sprawiedliwych.

20. Biedny bywa znienawidzony nawet przez swego najbliższego, a przyjaciół możnego jest wielu.

21. Kto pomiata swoim bliźnim – grzeszy; a szczęśliwy jest ten, co się lituje nad ubogimi.

22. Zaprawdę, przyjdzie się tułać tym, co knują zło; ale miłości i wierności doświadczą ci, którzy myślą o słusznym.

23. Po każdym trudzie przyjdzie pożytek, lecz puste słowa prowadzą tylko do niedostatku.

24. Koroną mądrych jest ich bogactwo, a głupota głupich pozostaje głupotą.

25. Prawdomówny świadek ratuje życie; lecz kto wygłasza kłamstwa – szerzy szalbierstwo.

26. W bojaźni WIEKUISTEGO spoczywa silna ufność; będzie jeszcze obroną jego dzieci.

Przypowieści Salomona 14