Pieśń Nad Pieśniami 2:6-13 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

6. Jego lewica spoczywa pod moją głową, zaś jego prawica mnie pieści.

7. Zaklinam was, o córy jerusalemskie, na sarny i polne łanie: Nie pobudzacie, nie pobudzajcie miłości, aż do rozkoszy.

8. Głos mojego lubego! Oto nadchodzi, sadzi przez góry i przeskakuje pagórki.

9. Mój luby podobny jest do sarny, lub do młodego jelenia. Już stanął za naszym murem, zagląda przez okna i wypatruje spoza krat.

10. Mój luby się odezwał oraz do mnie powiedział: Wstań, moja przyjaciółko, moja śliczna, i przyjdź.

11. Bo oto przeszła zima, deszcz ustał oraz przeminął.

12. Ukazują się pączki na ziemi, nastała pora śpiewu; w naszym kraju rozlega się głos synogarlicy.

13. Figowiec czerwieni niedojrzałe swoje owoce oraz niosą zapach rozkwitłe winorośle. Wstań, moja przyjaciółko, moja śliczna, i przyjdź.

Pieśń Nad Pieśniami 2