7. Daj mi znać, o ty, którego umiłowała moja dusza; gdzie pasiesz? Gdzie w południe dajesz odpoczywać twej trzodzie? Czemuż mam się błąkać z zakrytą twarzą przy stadach twych towarzyszy?
8. Jeżeli tego nie wiesz, o najpiękniejsza z niewiast, wejdź w tropy trzód, paś twoje koźlątka przy namiotach pasterzy.
9. Porównuję cię, moja przyjaciółko, do mej klaczy, jakby w zaprzęgach faraona.
10. Cudne są rzędy klejnotów przy twych licach, kolie twojej szyi.
11. A sprawiam ci złote sznury klejnotów ze srebrnym nakrapianiem.
12. Dokąd król bawił w swoim kole swoją woń wydawała moja narda.